Renault Safrane 1992 - 1996

De Safrane was de langverwachte opvolger van de R25. Deze mooi gelijnde auto werd leverbaar in vele uitvoeringen. Van een normale uitvoering tot de bloedsnelle Biturbo die BMW's en Benzen bang liet worden. In 1995 werd de 2.0 aan het programma toegevoegd.

Vanaf de conceptie van de Safrane, was het plan er om meteen supergespierde versie op de proppen te komen. Een vierwiel aangedreven imagomaker, de kroon op de producten van de Franse auto-industrie. Het moest een auto zijn met een extreem hoog comfort, met veel luxe en met buitengewone prestaties, te leveren in opperste veiligheid en stabiliteit.

De Safrane Biturbo kwam op het juiste moment, juist nadat Renault zo enorm succesvol was geweest in de Formule 1. Hij zette door naar een prestatiegebied waar Citroën met zijn XM en Peugeot met zijn 605 zich nooit hebben durven begeven. Hij ging verder waarde Renault 25 V6 Turbo stopte. De Safrane Biturbo had het lef zichzelf als alternatief te presenteren voor de eredivisie der topsedans, waarin auto's als de BMW M5 en Mercedes 500E de dienst uitmaakten. Hij is, met zijn buitengewoon krachtige motor, niet alleen sportief, maar tevens zeer beschaafd en onopvallend. Qua verschijning is hij - net zo goed als de M5 en 500E - een monument van understatement.

De geboorte van een Safrane Biturbo was een gebeurtenis met grote omwegen. Het stond van meet af aan vast de ontwikkeling van de motor niet binnenshuis te doen (vanwege de kleine aantallen te verstorend voor het normale productieproces). Uiteraard werd eerst naar mogelijkheden gezocht bij de Franse specialisten als Alpine en anderen. Bij AMG en Brabus maakten ze rechtsomkeert vanwege de hechte relatie met Mercedes. Bij Alpina en AC-Schnitzer vanwege de contacten met BMW, bij Oettinger vanwege VW. Maar Hartge en Irmscher waren vrij zaken te doen met andere partners dan BMW en Opel. En Renault sloot een contract met hen in november 1991. Hartge zorgde voor de pk's en Irmscher doet de rest. Geeft Renault daarmee de nationale tuners een brevet van onvermogen of deed Renault een slimme zet ? Het laatste lijkt het geval te zijn. Want de namen Harige en Irmscher konden weleens doorslaggevende argumenten zijn om Duitse kopers voor een Safrane Biturbo te laten kiezen. Renault zegt voor hen te hebben gekozen vanwege hun ervaring met dit type snelle sedans en vanwege de capaciteit om de 500 Biturbo's te bouwen die de Fransen jaarlijks wilden verkopen. Door die samenwerking is de geboorte van een Safrane Biturbo een gebeurtenis met grote omwegen via Duitsland.

De Biturbo's ontstonden uit kant-en-klare Safranes RXE V6 Quadra die per vrachtauto naar Duitsland werden gebracht. Bij Irmscher werd de motor uit het vooronder gehaald en naar Hartge getransporteerd. De motor van de Biturbo is de bekende V6 met een blokhoek van 90 graden, met 2 kleppen per cilinder en 1 bovenliggende nokkenas per cilinderbank. De specialisten gingen met de V6 aan de slag en schroefden daar 2 Garretts T3 turbo's en 2 tussenkoelers op. Het meeste voordeel van de dubbele turbolading heeft het draaimoment. Dat stijgt naar een piek van 360 Nm die al bij 3.000 toeren per minuut wordt bereikt. Het dociele karakter van de motor blijkt uit het verloop van de koppelkromme. Vanaf stationair tot aan het maximum toerental is altijd om en nabij de 350 Nm trekkracht voorhanden. Dezelfde motor werd in de Alpine A610 gebruikt, echter met 1 turbo. De motor is ondanks zijn hoge vermogen nog steeds een toonbeeld van beschaving en heeft zo goed als geen turbogat. Na het werk van Hartge ging de V6 terug naar Irmscher waar de rest van de auto intussen was aangepast. Irmscher monteerde een heel gedecideerde koetswerkkit met een extra open grille, een voorbumper met grotere luchtinlaten en ronde mistlampen. Daarnaast werden de remmen aangepast, en prachtige 17 inch lichtmetalen wielen met 225/45 banden, een achterspoiler, een verchroomde uitlaatmond gemonteerd en modificeerde een reeks details aan het onderstel. En Irmscher bouwde natuurlijk de opgefokte motor weer in. De auto's gingen daarna terug naar Renault, van waaruit ze na een kwaliteitscontrole verder verdeeld worden.

De Biturbo heeft standaard het RXE uitrustingsniveau. Voor kopers die de absolute top op het gebied van comfort wilden, bouwde Irmscher de Safrane Biturbo om naar Baccara specificatie. De super-de-luxe Biturbo Baccara heeft een rijk interieur met lederen bekleding en walnotenhouten panelen. Hij heeft bovendien voorstoelen die zeer uitgebreid verstelbaar zijn, een kostuumtas die onder de hoedenplank kon worden opgeborgen, een uitneembare ruit tussen interieur en kofferbak en zonneschermen voor de achterruit en achterste zijruiten.

De prestaties van de Safrane Biturbo liegen er niet om. Renault claimt een acceleratie van 0 naar 100 km/u in 7 seconden en een topsnelheid die boven de 250 km/h ligt, maar wel daarop elektronisch begrensd is. De Biturbo zou de 400 meter met staande start in 15 seconden afleggen en de kilometer met staande start in 27 tellen. Renault rekende erop ongeveer 500 Biturbo's (200 export) per jaar te kunnen bouwen. De super-Safrane kwam 15 juni 1992 op de Nederlandse markt.

SPECIFICATIES

PROGRAMMA